G day mate! Deze week heb ik iets heel bijzonders gedaan, namelijk gekampeerd in de Australische outback! We gingen op pad in de Red Center van Australie en overnachtten in swags.
Vrijdag 10 januari
Na een nacht in de bus kwamen we om 14:30 aan in Alice Springs waar we de nacht in een hostel verbleven. Ik had in de bus redelijk goed kunnen slapen maar ik keek wel uit naar een echt goede nachtrust voordat de tour zou beginnen.
In Alice Springs was het erg heet, meer dan 40 graden. In de zomer vinden veel toeristen het te warm dus is het nu laagseizoen in deze regio. Veel winkels in de stad waren gesloten en het was inderdaad te warm om echt de stad in te gaan. Daarom gingen Sofie en ik alleen maar naar de supermarkt en ‘s avonds naar een uitkijkpunt om de zonsondergang te bekijken. De rest van de tijd lagen we lekker in het zwembad bij het hostel, best luxe!
We gingen op tijd naar bed maar werden helaas midden in de nacht opgeschrikt door het brandalarm. Nadat we allemaal buiten verzameld hadden bleek het gelukkig vals alarm te zijn maar hadden we wel een paar uurtjes slaap minder…
Zaterdag 11 januari
Zaterdag begon onze tour echt! Om 5:20 werden we opgehaald bij het hostel en reden we in ongeveer vijf uur van Alice Springs naar het dorpje dicht bij Urulu (voorheen Ayers Rock). Eigenlijk is het meer een verzameling van hotels dan echt een dorp. Nadat we meerdere mensen bij hotels en op het vliegveld opgehaald hadden aten we in de bus onze lunch.
Onze eerste stop was het aboriginal cultuur centrum waar informatie over de droomtijd en de betekenis van Uluru uitgelegd werd. De aborginals kennen de droomtijd, de tijd waarin alles op aarde werd gecreeerd door hun voorouderen. Ze geloven dat er op Uluru belangrijke verhalen van de voorouderen zich hebben afgespeeld. Op Uluru zijn volgens hen ook echte bwijzen te zien dat deze droomtijd zich echt heeft afgespeeld. Zo is er een verhaal van een slang die haar neefje wilde bevrijden van een speer en zijn er op de rots afdrukken van een enorme slang en gaten te zien. Ze geloven ook dat de zielen van de voorouderen nog in de rots zitten. Ze willen die voorouderen respecteren en willen daarom niet dat er mensen op de rots lopen. In de jaren tachtig is Uluru terug gegeven aan de Aborginals maar waren er wel afspraken gemaakt over bepaalde dingen. Zo mag je wel langs de rots op paden wandelen maar mag je van bepaalde plekken geen fotos maken. Ook zou de wandelroute over de rots gesloten mogen worden wanneer minder dan 20 procent van de mensen die Uluru bezochten ook op de rots wilden wandelen. Dat was twee jaar geleden en deze route is nu een aantal maanden gesloten.
Na het cultuurcentrum reden we door naar Uluru zelf en deden we verschillende wandelingen langs de enorme rots. Het is een indrukwekkend iets als je er zo dicht langs loopt!
Met het busje reden we daarna naar een uitkijk punt waar de gids Tayla voor ons een maaltijd bereidde terwijl wij keken naar de zonsondergang. Het was deze dagen best bewolkt wat fijn was tijdens de wandelingen (want minder warm) maar er nu voor zorgde dat er eigenlijk geen zonsondergang te zien was.
Na het eten reden we door naar de camping waar we die nacht zouden kamperen. Er waren allerlei faciliteiten zoals echte douches en toiletten maar we sliepen in swags. Een swag is eigenlijk een soort grote slaapzak van plastic met een dun matrasje erin. Hier leg je dan nog een slaapzak in om zelf in de liggen en de buitenste laag beschermt je tegen regen, dieren en wind. Je ligt dus echt in de buitenlucht en als je je ogen opendeed zag je de sterrenhemel. Een hele bijzondere ervaring!
We zijn met een groep van ongeveer 20 mensen, het is een leuk gezelschap! Hij bestaat uit veel verschillende soorten mensen. Er zijn twee stellen van middelbare leeftijd, een paar koppels en een paar mensen die alleen op reis waren. Het klikte met iedereen goed dus iedereen was veel met elkaar aan het kletsen.
Zondag 12 januari
Na een korte nacht werden we om 4:00 s ochtends wakker gemaakt. Ik had prima geslapen! Gelukkig waren er s nachts geen enge dieren langsgekomen, in dit gebied zijn er slangen en dingos (wilde honden) maar het schijnt dat de bij groepen mensen uit de buurt blijven. Nadat we alles hadden ingepakt reden we weer door naar een uitzichtpunt van Uluru waar we ontbeten. Ook hier was de zonsopgang niet heel spectaculair door de bewolking.
Voor veel mensen is Uluru de bekendste rots in dit gebied maar er zijn nog meer van dit soort rotspartijen. Eentje heet Antilla en is prive-eigendom van een rijke man, die heeft een zelfde soort vorm als Uluru. Ook is er Kata Tjula, dit is een veel grillerige rotstpartij. Vandaag stond een wandeling bij Kata Tjula op het programma, langs The Valley of Winds.
Ik vond deze wandeling eigenlijk nog mooier en bijzonderder dan Uluru. Hier kon je namelijk tussen de rotsen lopen, je voelt je erg klein als je aan alle kanten omringd wordt door die enorme muren van rots.
Omdat we de wandeling al vroeg begonnen waren viel het mee met de temperaturen. Ook had ik uit voorzorg zakjes met electrocyden gekocht. Als je veel zweet en veel water drinkt kan het zijn dat je zoutwaarden te laag worden. Van het merk hydrolite heb je ze met verschillende smaakjes. Tijdens alle wandelingen moet je verplicht 3 liter water meenemen, anders kan de tourguide een boete krijgen. Er zijn dus wel goede regels om uitdroging te voorkomen. Ook was ik erg blij met mijn hoed en vliegennet! Er zijn ontzettend veel vliegen die heel irritant steeds precies op je gezicht willen gaan zitten. En de hoed beschermt natuurlijk ook tegen de zon. (zie de hoeveelheid vliegen op de linkerfoto…)
Na onze lange wandeling was het tijd om naar het volgende gebied te gaan, het was een uur of 5 rijden naar onze volgende camping bij Kings Canyon. Onderweg maakten we nog een stop bij een gebied met veel droge bomen. Daar moesten we het hout voor ons kampvuur gaan verzamelen, een beetje zoals ze het hier vroeger echt deden!
S avonds maakten we het kampvuur en kookte de tourguide op het kampvuur ons avondeten. Als toetje hadden we lekkere geroosterde marshmellows. Ook deze nacht sliepen we in swags en konden we genieten van de mooie (vallende) sterren!
Maandag 13 januari
Ook maandag werden we om 4:00 gewekt. Na een ontbijtje op de camping pakten we weer alles in en vetrokken we met de bus naar Kings Canyon.
Dit is een grote vallei met in het midden een soort groene oase. We maakten een wandeling boven op de canyon en daalden ook af naar beneden. Ook allemaal erg mooi en bijzonder!
Daarna was het tijd om terug te keren naar Alice Springs. Dit was weer zo n 5 uur rijden. Alle mensen die hier wonen moeten dus ook zo n enorme afstand rijden als ze boodschappen willen doen of iets nodig hebben uit de stad!
Uiteindelijk kwamen we aan het eind van de middag weer aan in Alice Springs. Nadat iedereen zich weer opgefrist had na de stoffige omgeving van de outback hadden we nog een afscheidsdiner bij een restaurant in de stad.
Het was een hele bijzondere en leuke trip en het is zeker een aanrader om ook deze kant van Australie te ontdekken!
Dinsdag 14 januari
Na een nacht bijslapen in het hostel had ik weer wat meer energie. Na afscheid te hebben genomen van Sofie (die ging weer terug naar Adelaide) heb ik de rest van de dag in de schaduw bij het zwembad doorgebracht. Om 19:15 stapte ik in de bus naar mijn volgende bestemming, namelijk Darwin! Ik wilde daar namelijk graag naar het Kakadu national park en krokodillen spotten. Ik heb nu een week in een hostel in Darwin geboekt en denk dat ik daarna een stuk van de westkust ga doen. Ik heb verder nog niks geboekt of geregeld. Het is nu The Big Wet oftwel het regenseizoen in dit gebied. Het is dus niet helemaal het handigste moment om hierheen te reizen maar ergens ook wel interessant om te zien. Tijdens de tour heb ik twee Duitsers ontmoet, Luisa en Steven. We zijn van plan samen een auto te huren om in de omgeving op pad te kunnen.
Woensdag 15 januari
Ook de afstand van Alice Springs daar Darwin is behoorlijk groot. Het was weer 22 uur rijden. Gelukkig was de bus vrij leeg en had ik redelijk kunnen slapen. De wegen zijn hier zo leeg dat als we eindelijk een tegenligger tegenkomen de chauffeurs enthousiast naar elkaar zwaaien haha. Het voordeel is wel dat de wegen ook helemaal recht zijn zonder bochten, ik heb normaal vaak last van reisziekte maar met deze rechte wegen kan ik prima een boekje lezen of film kijken om wat tijd te doden.
In mijn volgende blog vertel ik wat ik uiteindelijk in Darwin heb gedaan!
Until next time mate!
